Je bent met plezier docent, maar je loopt bij die ene klas steeds tegen hetzelfde probleem aan. Of het lukt je maar niet om de leerstof tijdig af te krijgen. Of…
Het helpt als er iemand met je meekijkt. Je hebt er nog meer aan als die persoon de camera meeneemt en een deel van je les filmt. Kijken naar jezelf en daar een goed gesprek over voeren: dát is Beeldcoaching. Hieronder lees je hoe het werkt.
Jouw vraag staat centraal
Vóór het filmen is er altijd een gesprek om jouw vraag helder te krijgen. We formuleren de vraag als: “Hoe zorg ik ervoor dat….” of “Hoe kan ik…” Vul maar in! Hoe zorg ik ervoor dat de klas stil is tijdens de instructie? Hoe kan ik de leerlingen sneller aan het werk krijgen? Hoe kan ik gedrag corrigeren zonder boos te worden?
Uitgaan van het positieve
De begeleider maakt een opname van het gedeelte van de les dat het meest te maken heeft met de leervraag. De begeleider kiest daaruit fragmenten die kunnen helpen de vraag te beantwoorden. Daarbij gaat het vooral om stukjes waarin het wél goed gaat. De gerichtheid op de leervraag voorkomt dat er te veel onderwerpen besproken worden. Dat maakt het gesprek effectief en veilig.
Je kiest je eigen aandachtspunten
Jij en de begeleider bespreken de fragmenten. Samen onderzoek je wat je precies doet als het wél goed gaat. Wat is het verschil met die andere momenten? Soms zit dat verschil in kleine dingen. Bijvoorbeeld de positie in de klas, stemgebruik, het wel of niet vertellen wat je van leerlingen verwacht.
Vaak krijgt het gesprek meer diepte en ontdek je waarom je dingen doet zoals je ze doet. Groot voordeel van een opname is dat je een fragment vaker kunt terugkijken. Het gaat er altijd om wat je anders kunt doen, en welk effect dat heeft op de klas of op een leerling. Je bepaalt vervolgens zelf wat je gaat veranderen. Dat wordt het aandachtspunt voor de volgende opname.
Positieve reacties
Meestal wordt er drie keer gefilmd en nabesproken. Docenten kunnen daar voldoende mee verder. Uit de evaluaties blijkt enthousiasme over de aanpak en het resultaat. Het is even wennen aan je eigen stem en aan het beeld. Daarna kun je met aandacht en waardering naar jezelf kijken.